Naceu en 1880 en Berlín.
Formouse como astrónomo e foi catedrático de metereoloxía na
Universidade de Graz (Austria).
Alfred Wegener pasou a historia por ser o autor da primeira
hipótese xeolóxica consistente en relación coa deriva de continentes; con ela
trataba de explicar a espectacular complementariedade da costa Este de
Sudamérica coa de Oeste de África, que facía pensar que ambas estiveron unidas.
En xaneiro de 1912, Wegener impartiu conferencias en
Frankfurt donde explicou por primeira vez ante un auditorio as súas ideas
xeolóxicas, as cales foron publicadas en 2 artigos meses despois.
Segundo a súa hipótese , uns 200 millóns de anos atrás
existiu na Terra un único continente ao que denominou Pangea.
Co paso do tempo este continente sufriu unha fragmentación
que xerou a formación de dous continentes:
- Laurasia: América do Norte, Europa e Asia excepto a India.
- Gondwana: América do Sur, África, Antártida, India e
Australia.
Co paso do tempo temos a imaxe do globo terráqueo que hoxe
coñecemos.
En 1914, Alfred Wegener participou na 1ª Guerra Mundial
loitando no frente Occidental, donde foi ferido 2 veces.
Durante a súa convalecencia , partindo dos artículos de
1912, escribiu a primeira versión da súa gran obra científica: El origen de los
continentes y de los océanos, 1915.
Para a creación do seu libro baseouse en numerosos datos,
entre os que destaca:
- Os procedentes descubrimentos de fósiles feitos en Brasil
e territorios do Golfo de Guinea.
Comprobou os contornos dos continentes actuais que
encaixaban mellor si se consideraban os bordes das plataformas continentais.
Gran aportación: identificación dalgunhas fracturas
continentais que darán lugar a novas fragmentacións.
A obra de Wegener non conseguiu explicar as causas da
fragmentación do continente de Pangea nin das posteriores fragmentacións.
A partir de 1930 fixeronse descubrimentos que apoiaban a
hipótese da deriva continental.
En 1931 Alfred Wegener aparecía no Norte de Groenlandia
conxelado tras a súa terceira expedición.
No mesmo ano da súa morte, Arthur Holmes (xeólogo británico
que determinou a idade da Terra), suxeriu que os continentes encontrábanse
flotando sobre materiais densos que se movían lentamente, impulsados por
correntes de convección xeneradas polo calor producido polas desintegracións
radiactivas que ocurrían no interior da Terra.
Este mecanismo puido provocar a fragmentación de Pangea e a
deriva continental.
En 1960, Harry Hammond Hess (xeólogo norteamericano),
descubria o fenómeno de expansión dos fondos mariños
Comentarios
Publicar un comentario