Ir al contenido principal

A ciencia

Resultado de imagen de cienciaA ciencia é o conxunto de saberes logrados aplicando unha modalidade ordenada e sistemática de traballo, coñecida como método científico. O desenvolvemento da ciencia é o que lle permitiu ao home saír do escurantismo e o pensamento máxico e atopar explicacións fundadas por observacións respecto do mundo que o rodea e do seu propio ser.




A ciencia ten por obxectivo atopar respostas ás preguntas que xorden de observacións, sen a pretensión de xerar verdades incuestionables e inmutables. Para iso recorre a:
  1. teorías, que son ideas globais que superaron reiteradamente os estritos procesos de verificación que impón a ciencia.
  2. modelos, que son representacións simplificadas da realidade.
  3. hipótese, que son afirmacións aínda non corroboradas.
  4. leis, que son xeneralizacións baseadas en datos empíricos.
A ciencia entón pon a proba diversas hipótese sobre a base dun modelo experimental dado, pero revisa e eventualmente substitúe os seus conceptos na medida que se reúnen novas evidencias en diferente sentido. A lóxica e as matemáticas corresponden ás chamadas ciencias formais: manexan conceptos e razoamentos, non se serven de procedementos empíricos nin de datos da realidade para o seu desenvolvemento.
Opóñense así ás ciencias factuales, como a física ou a bioloxía, que tratan de realidades concretas, observables. Estas últimas adóitanse dividir en ciencias naturais (como a zooloxía), ciencias sociais (como a historia) e ciencias biosociales (como a psicoloxía).


Características da Ciencia:

-Fáctica
A ciencia caracterízase por basearse en feitos concretos.
-Analítica
Como a miúdo aborda problemas complexos, para entendelos trata de analizar cada un dos seus compoñentes, pero á vez esfórzase por descubrir as súas interconexións.

-Metódica
O científico planea coidadosamente as características da investigación aténdose ao que dita o método científico en cada caso. Ten claro o seu obxectivo e os instrumentos metodolóxicos que están ao seu alcance, como así tamén as fontes de variación, que derivarán no que se coñece como erro experimental.

-Sistemática
O coñecemento científico vai crecendo como un sistema homoxéneo de ideas conectadas entre si de maneira lóxica, que constrúen en conxunto unha teoría ou un paradigma.
Cando o descubrimento de novos feitos xa non poden dar conta das teorías que apoian determinado saber, prodúcese unha revolución científica, que a miúdo leva a un cambio de paradigma.

-Acumulativa
Na ciencia, cada novo coñecemento entrelázase co xa sabido de maneira harmónica.
-Xeneral
Mediante o coñecemento científico, os feitos singulares vanse inserindo nun esquema de pautas xerais, e o importante non é cada feito particular senón o que se pode xeneralizar deles. -Provisional
En virtude do carácter hipotético dos enunciados que sosteñen as teorías e leis, a ciencia caracterízase por ser provisional e susceptible de cambio; de feito, esa posibilidade de cambio é a base do progreso científico. Ningún enunciado debe tomarse como final, todos poden eventualmente corrixirse ou substituírse.

-Comprobable
Todo coñecemento científico debe ser verificacble; a contrastación mediante a experimentación e a demostración é unha esixencia do método científico.
- Especializada
Dado o alto grao de análise que demandan algúns campos da ciencia e o seu nivel de complexidade, a miúdo cáese na especialización, con enfoques e un tratamento da información particular en cada caso.







Comentarios

Entradas populares de este blog

Arquímedes

Arquímedes foi un físico, inxenieiro, inventor, astrónomo e matemático grego. Arquímedes é considerado un dos cid tíficos máis importantes da Antigüedade clásica. Diseñou innovadoras máquinas incluindo armas de asedio e o tornillo de Arquímedes. Experimentos modernos probaron as afirmacións de Arquímedes, o cal chegou a diseñar máquinas capaces de sacar barcos enemigos da auga ou prenderlles fuego utilizando espellos. Arquímedes utilizou o método exhaustivo para calcular a área baixo o arco dunha parábola co sumatorio dunha serie infinita e deu unha aproximación exactamente precisa do número pi. Tamén definiu a espiral que leva o seu nome, fórmulas para os volúmenes das superficies de revolución e un inxenioso sistema para expresar números moi largos.  Arquímedes morreu durante o sitio de Siracusa, cando foi asesinado por un soldado romano. Unha gran parte do traballo de Arquímedes  no campo da inxenería foi para satisfacer as necesidades da súa cidade natal, Siracusa. O escri

Alfred Wegener

Naceu en 1880 en Berlín. Formouse como astrónomo e foi catedrático de metereoloxía na Universidade de Graz (Austria). Alfred Wegener pasou a historia por ser o autor da primeira hipótese xeolóxica consistente en relación coa deriva de continentes; con ela trataba de explicar a espectacular complementariedade da costa Este de Sudamérica coa de Oeste de África, que facía pensar que ambas estiveron unidas. En xaneiro de 1912, Wegener impartiu conferencias en Frankfurt donde explicou por primeira vez ante un auditorio as súas ideas xeolóxicas, as cales foron publicadas en 2 artigos meses despois. Segundo a súa hipótese , uns 200 millóns de anos atrás existiu na Terra un único continente ao que denominou Pangea. Co paso do tempo este continente sufriu unha fragmentación que xerou a formación de dous continentes: - Laurasia: América do Norte, Europa e Asia excepto a India. - Gondwana: América do Sur, África, Antártida, India e Australia. Co paso do tempo temos a imaxe do

As consecuencias das series.

Un recente estudo reflectiu que unha ampla porcentaxe da poboación mundial consome series entre as doce da noite e as seis da mañá, o que levou á American Academy of Sleep Medicine a tomar cartas no asunto. Os seus especialistas advirten que, particularmente nesta franxa horaria, os usuarios deberían dedicarse a durmir e non a permanecer espertos fronte a unha pantalla. Por que renunciar a este hábito? Porque, entre outras cousas, a American Academy of Sleep Medicine asegura que esta adicción ás series é capaz de espertar un problema de insomnio grave, afectando para sempre os hábitos de soño da persoa, e xerando o que se coñece como cansazo extremo. No longo prazo este provoca falta de concentración, dores musculares, e mesmo problemas de memoria. Pero ademais, o cansazo debido ás horas de soño perdidas pode deteriorar o estado de ánimo e as habilidades cognitivas.