Ir al contenido principal

O método científico

O método científico é un proceso destinado a explicar fenómenos, establecer relacións entre os feitos e enunciar leis que expliquen os fenómenos físicos do mundo e permitan obter, con estes coñecementos, aplicacións útiles a o home.
Os científicos empregan o método científico como unha forma planificada de traballar. Os seus logros son  acumulativos e levaron a a Humanidade a o momento cultural actual.

Hay 2 modelos de Método Científico:


  • O método experimental ou inductivo:


Resultado de imagen de galileoÉ o máis utilizado.
De nenos aprendemos así: a o facer unha observación os nosos sensores (os sentidos) mandan os impulsos orixinados a o  córtex cerebral (fina capa de neuronas que recubre o cerebro de os mamíferos e que se formou fai un millón de anos) e aquí créase  a nosa imaxe de o mundo e fanse  as predicións sobre o seu funcionamento. Probando as nosas predicións imos formando e mellorando o noso esquema de o mundo.
O científico, ben porque desexa entender un fenómeno aínda non explicado, ou ben para desenvolver máis un determinado proceso, realiza experiencias con o fenómeno estudado variando unha en unha as variables que interveñen ata inducir unha lei que as relaciona.  A lei inducida, para que sexa certa, debe cumprirse sempre. Así se confirma as hipóteses de partida.
Este método indúcenos  a o descubrimento de unha Teoría por medio de as experiencias.Método utilizado por Galileo Galilei.


  • O método teórico ou  deductivo 


Resultado de imagen de newton

Newton utilizou este método para elaborar a teoría da Gravitación Universal.  Einstein utilizou o método  deductivo para elaborar a Teoría da Relatividade. Einstein, partiu dunha teoría, que imaxinou, e deu por suposto unha serie de definicións previas. Ao aplicar estas definicións  chegábase  a uns resultados (leis) que contradicían "o sentido común", pero que resultaron ser certos cando en anos posteriores foron sometidos a experimentos deseñados para comprobalos.Polo tanto o modelo é teórico en a súa partida, pero totalmente experimental na súa validación.
Resultado de imagen de einsteinTamén Newton para elaborar a súa Teoría apoiouse nas matemáticas e nas definicións que enunciou, baseándose en feitos estudados por outros, sen facer ningunha experimentación persoal. As súas teorías foron daquela plenamente confirmadas.
As fórmulas obtidas por Newton permitíanlle  calcular posicións e velocidades que coincidían con as que tiñan os corpos por el estudados. Calculou canto cae a Lúa cara a Terra cada segundo e comprobou que coincidía co que predicía a súa lei. Unha vez comprobado que as súas leis explicaban perfectamente o observado e que se cumprían, fixo pública a Lei de Gravitación Universal.
Este método utilízase  menos que o método experimental ou  inductivo.
Chámaselle deductivo porque en esencia consiste en sacar consecuencias (deducir) de un principio ou suposición.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Arquímedes

Arquímedes foi un físico, inxenieiro, inventor, astrónomo e matemático grego. Arquímedes é considerado un dos cid tíficos máis importantes da Antigüedade clásica. Diseñou innovadoras máquinas incluindo armas de asedio e o tornillo de Arquímedes. Experimentos modernos probaron as afirmacións de Arquímedes, o cal chegou a diseñar máquinas capaces de sacar barcos enemigos da auga ou prenderlles fuego utilizando espellos. Arquímedes utilizou o método exhaustivo para calcular a área baixo o arco dunha parábola co sumatorio dunha serie infinita e deu unha aproximación exactamente precisa do número pi. Tamén definiu a espiral que leva o seu nome, fórmulas para os volúmenes das superficies de revolución e un inxenioso sistema para expresar números moi largos.  Arquímedes morreu durante o sitio de Siracusa, cando foi asesinado por un soldado romano. Unha gran parte do traballo de Arquímedes  no campo da inxenería foi para satisfacer as necesidades da súa cidade natal, Siracusa. O escri

Alfred Wegener

Naceu en 1880 en Berlín. Formouse como astrónomo e foi catedrático de metereoloxía na Universidade de Graz (Austria). Alfred Wegener pasou a historia por ser o autor da primeira hipótese xeolóxica consistente en relación coa deriva de continentes; con ela trataba de explicar a espectacular complementariedade da costa Este de Sudamérica coa de Oeste de África, que facía pensar que ambas estiveron unidas. En xaneiro de 1912, Wegener impartiu conferencias en Frankfurt donde explicou por primeira vez ante un auditorio as súas ideas xeolóxicas, as cales foron publicadas en 2 artigos meses despois. Segundo a súa hipótese , uns 200 millóns de anos atrás existiu na Terra un único continente ao que denominou Pangea. Co paso do tempo este continente sufriu unha fragmentación que xerou a formación de dous continentes: - Laurasia: América do Norte, Europa e Asia excepto a India. - Gondwana: América do Sur, África, Antártida, India e Australia. Co paso do tempo temos a imaxe do

As consecuencias das series.

Un recente estudo reflectiu que unha ampla porcentaxe da poboación mundial consome series entre as doce da noite e as seis da mañá, o que levou á American Academy of Sleep Medicine a tomar cartas no asunto. Os seus especialistas advirten que, particularmente nesta franxa horaria, os usuarios deberían dedicarse a durmir e non a permanecer espertos fronte a unha pantalla. Por que renunciar a este hábito? Porque, entre outras cousas, a American Academy of Sleep Medicine asegura que esta adicción ás series é capaz de espertar un problema de insomnio grave, afectando para sempre os hábitos de soño da persoa, e xerando o que se coñece como cansazo extremo. No longo prazo este provoca falta de concentración, dores musculares, e mesmo problemas de memoria. Pero ademais, o cansazo debido ás horas de soño perdidas pode deteriorar o estado de ánimo e as habilidades cognitivas.